Heyy,
Even een hele korte blogpost, want ik wil slapen, maar ik moet dit even kwijt :p
Ik was dit weekend naar Belfast, helemaal leuk, blogpost komt er nog aan. Ik stapte uit de bus waarmee we teruggegaan waren naar Dublin, keek op mijn telefoon of de richting waarin ik dacht te moeten gaan de juiste was, deed hem daarna (waarschijnlijk) in mijn jaszak en vertrok. Het was pittig koud, dus deed ik mijn handen in mijn jaszak. Ik weet niet meer of mijn telefoon er toen nog in zat, of dat ik echt zo handig ben dat ik met mijn hand in mijn jaszak m'n telefoon eruit kan laten vallen, maar toen ik bij de busstop kwam die me naar huis zou brengen, had ik mijn telefoon niet meer.
Ik dacht dat ik hem dan vast ergens anders gedaan had. Alle zakken en vakjes verder, geen telefoon. Ik wist zeker dat ik hem had toen ik uit de bus stapte, dus liep ik terug naar waar ik uit de bus kwam, inmiddels niet zo koud meer van woede/stress. Geen telefoon. Dus focking boos op mezelf.
Tijdens de pre-departure bijeenkomst zeiden ze al dat je sowieso je telefoon, laptop, bankpas, o.i.d. kwijt zou raken. Ik weet nog dat ik dacht: dat gebeurt mij nooit, ik let goed op mijn spullen!
HA NOPE DUS
Dus ik boos, kwaad en teleurgesteld teruggelopen naar de bus. In de bus me alleen maar nog kwader gemaakt (hoewel ik wel merkte dat doordat ik het met niemand kon delen, het niet echt heel erg werd). Inmiddels had ik al 100 dingen bedacht die ik kon doen om mijn telefoon terug te krijgen (en wel meteen, want ik had nog maar 6% batterij), zoals iemand hem laten bellen, nog een keer langsgaan morgen, naar de politie kijken of iemand hem daar heeft gebracht en weet ik veel wat allemaal.
Eenmaal thuis pakte ik meteen mijn laptop, open facebook om te vragen of iemand mijn telefoon wilde bellen, staat er een berichtje klaar van Ant, of ik mijn telefoon verloren was. Iemand heeft hem gevonden en doordat er nog stond dat Ant mijn instafoto geliked had, heeft ene Frederico hem gecontact. Nu moet ik hem alleen nog terug zien te krijgen.
I <3 DUBLIN EN AL DE AARDIGE MENSEN DIE ER WONEN
Even een hele korte blogpost, want ik wil slapen, maar ik moet dit even kwijt :p
Ik was dit weekend naar Belfast, helemaal leuk, blogpost komt er nog aan. Ik stapte uit de bus waarmee we teruggegaan waren naar Dublin, keek op mijn telefoon of de richting waarin ik dacht te moeten gaan de juiste was, deed hem daarna (waarschijnlijk) in mijn jaszak en vertrok. Het was pittig koud, dus deed ik mijn handen in mijn jaszak. Ik weet niet meer of mijn telefoon er toen nog in zat, of dat ik echt zo handig ben dat ik met mijn hand in mijn jaszak m'n telefoon eruit kan laten vallen, maar toen ik bij de busstop kwam die me naar huis zou brengen, had ik mijn telefoon niet meer.
Ik dacht dat ik hem dan vast ergens anders gedaan had. Alle zakken en vakjes verder, geen telefoon. Ik wist zeker dat ik hem had toen ik uit de bus stapte, dus liep ik terug naar waar ik uit de bus kwam, inmiddels niet zo koud meer van woede/stress. Geen telefoon. Dus focking boos op mezelf.
Tijdens de pre-departure bijeenkomst zeiden ze al dat je sowieso je telefoon, laptop, bankpas, o.i.d. kwijt zou raken. Ik weet nog dat ik dacht: dat gebeurt mij nooit, ik let goed op mijn spullen!
HA NOPE DUS
Dus ik boos, kwaad en teleurgesteld teruggelopen naar de bus. In de bus me alleen maar nog kwader gemaakt (hoewel ik wel merkte dat doordat ik het met niemand kon delen, het niet echt heel erg werd). Inmiddels had ik al 100 dingen bedacht die ik kon doen om mijn telefoon terug te krijgen (en wel meteen, want ik had nog maar 6% batterij), zoals iemand hem laten bellen, nog een keer langsgaan morgen, naar de politie kijken of iemand hem daar heeft gebracht en weet ik veel wat allemaal.
Eenmaal thuis pakte ik meteen mijn laptop, open facebook om te vragen of iemand mijn telefoon wilde bellen, staat er een berichtje klaar van Ant, of ik mijn telefoon verloren was. Iemand heeft hem gevonden en doordat er nog stond dat Ant mijn instafoto geliked had, heeft ene Frederico hem gecontact. Nu moet ik hem alleen nog terug zien te krijgen.
I <3 DUBLIN EN AL DE AARDIGE MENSEN DIE ER WONEN
Reacties
Een reactie posten