Galway!

Dia Dhaoibh!

Dit wordt een lange, bereid je voor! 

Vrijdag 14 september
Laat ik beginnen bij het begin, mijn wekker ging om 5.30, omdat ik bang was dat ik te laat zou komen. De bus zou namelijk om 7.45 naar Galway vertrekken.. Uiteidndelijk was alles zo veel sneller dan ik dacht, en was ik dus per ongeluk al om 7 uur op de campus. Was ook wel een keer grappig, want ik zag allemaal eekhoorntjes en roodborstjes rondrennen :)
De bus vertrok uiteindelijk pas om 9 uur, dus had ik echt gehaast voor niets.. Ach, ik zat nu uiteindelijk in de bus en had toch niet echt iets beters te doen. Ik kende helemaal niemand die ook naar Galway zou gaan, dus zat ik in het begin alleen. Gelukkig kwam Katrin uit Duitsland naast me zitten en was ik dus niet helemaal alleen. Sowieso vind ik alleen zijn nu echt veel minder erg, dat merkte ik al toen ik me opgaf voor deze reis en gewoon echt niemand kende.
In het begin was het uitzicht niet zo heel bijzonder, maar naarmate we verder naar het westen gingen, werd het steeds mooier. De bushauffeur begon ook steeds meer te praten, hij lijkt een beetje op die eerste buschauffeur van wintersport. Op een gegeven moment zette hij Ierland's call aan, het nummer dat schijnbaar iedereen draait op St Patrick's day en dat vaak gebruikt wordt in plaats van het volkslied.

Daarna begon hij een heel verhaal over de geschiedenis van Ierland, en aangezien jullie hier ook iets van moeten leren, ga ik dat hier in het kort herhalen :p

Ierland was een katholiek land, tot Henry de achtste het bezette en hij en zijn dochter besloten dat het een protestants land moest worden. Ze gingen van deur naar deur om mensen over te halen om protestants te worden en als je dat niet wilde, kregen mensen die het wel wilden jouw huis en land, en werd je dus op straat gezet. Dat is waar de Gypsy's vandaan komen. Ze wilden hun geloof niet opgeven en besloten dus hun huis op te geven en op de straat te gaan leven. Als je wel protestants werd, verfde je je deuren en kozijnen rood. 

Ierland heeft vanaf het begin van de bezetting door Engeland gevochten tegen die bezetting. Willem van Oranje leidde een van de oorlogen tegen de katholieke James als koning van Ierland, Engeland en Schotland. Hij won, maar Ierland was nog steeds niet bevrijd van de Engelse onderdrukking. (Ik weet even niet meer hoe dat ook al weer zat)

In 1845 begon de hongersnood, doordat de aardappels waar mensen in Ierland van leefden een of andere ziekte gekregen hadden, waardoor je ze niet meer kon eten. Er stierven meer dan 1 miljoen mensen aan honger, en 1 miljoen mensen emigreerden naar andere landen. De mensen in het westen van Ierland vertrokken uit hun huizen naar Dublin, van waar ze ergens anders heen konden varen. Er vertrokken boten waar nu maximaal 200 mensen op toegelaten worden met 600 mensen, waarvan 400 mensen op de zee overleden. In het westen van Ierland zie je nog steeds verlaten, half ingestorte huizen van de mensen die vertrokken zijn. Er woonden rijke Engelse grondbezitters in Ierland, die de Ierse mensen stenen muren lieten bouwen voor eten. Dat 'eten' was dan soep, wat eigenlijk meer vuil water was dan iets anders. Die gebouwde muren zie je ook nog steeds, ze leiden nergens naartoe en hebben geen nut, anders dan dat de stenen uit het veld 'opgeruimd' zijn. 

Van 1845 tot 1852 slonk de bevolking van 8 miljoen mensen naar 4 miljoen mensen. Ik hoor je denken, huh, maar er zijn maar 1 miljoen mensen gestorven en 1 miljoen mensen geëmigreerd, hoedan? Dat zijn alleen de geregistreerde mensen, maar er waren er veel meer. Wat ik nog het meest indrukwekkend vond, was het feit dat je een verlaten huis zag, waar vader, moeder en gemiddeld 14 kinderen woonden, maar dat je geen idee hebt of ze de overtocht naar Dublin en daarna de overtocht naar Amerika gehaald hebben. 

Tijdens de eerste wereldoorlog dacht Ierland slim te zijn en een opstand te beginnen tegen Engeland, nu die het druk had met de oorlog tegen Duitsland. In 1916 begon de Easter Rising in Dublin, maar die werd snel de kop ingedrukt door de toch nog sterke Engelsen. In 1921 kwamen de Ieren en Engelsen tot een compromis. De 26 zuidelijke staten werden de Republiek Ierland en de 6 staten in het noorden bleven deel van Engeland (eigenlijk het Verenigd Koninkrijk). Engeland wilde de 6 staten in het noorden niet kwijt, omdat Belfast een bloeiende stad was, waar veel geld verdiend werd. 

Dat is nu wel anders. Zowel Engeland als de Ierse Republiek wil de 6 staten in het noorden niet meer hebben, aangezien er 750.000 werklozen zijn en ze het geld niet hebben daarvoor te zorgen. Tot zo ver hoort het noorden wel nog steeds bij het Verenigd Koninkrijk. 

Toen kwamen we eindelijk aan bij de Cliffs of Moher. En jeetje, wat was dat mooi. Howth is er niets bij. Ik ga er verder geen woorden aan vuil maken, want dat is niet nodig, de foto's zeggen genoeg (al moet je er echt een keer zelf heen ;) )

Ik heb geen hoogtevrees, maar zo dicht bij de rand moet je toch even twee keer slikken. Vooral als er op een gegeven moment door je hoofd schiet dat je moet springen. Laten we dat vooral niet doen. 

Is toch makkelijk, een trui waarop staat waar en wat je studeert. Maakt het allemaal een stuk makkelijker. Had ik nou toch mijn BEC trui maar meegenomen, dan had ik mijn naam niet zo vaak hoeven spellen xd. 

Eigenlijk wilde ik een foto maken van de elastiekjes, toen ik opeens die sticker zag en begon met fangirlen.

Het fangirlen stopte niet bij de sticker uit West-Friesland. NEDERLANDERS!! Het is echt ontzettend saai om nummerborden te checken in Ierland, want alles is Iers, en rond Dublin komen ze allemaal uit Baile Átha Cliath, wat Dublin is in het Iers. Soms zie je een Groot Brittaniaan, maar Nederlanders had ik nog niet gezien. 

Daarna gingen we eindelijk op weg naar Galway. Bij het hostel aangekomen, ging het een beetje moeizaam met het verdelen van de kamers. Er waren nog twee kamers voor 6 personen over, nog 4 mensen die verdeeld moesten worden, waaronder ik, Katrin en een frans stelletje. Er waren nog 3 plekken in de ene kamer en dus nog maar 1 plek in de andere kamer. Ik besloot dat ik tot die dag toch nog niemand kende, en dat ik dus best in mijn eentje in die andere kamer kon. Dat dacht ik tenminste, want toen ik het zei voelde ik de paniek en de tranen opwellen. Maar ik ben goed geworden in mezelf toespreken niet zo stom te doen, want het maakt toch niet uit.

Een mooie quote in het hostel. 

En achteraf ben ik echt blij dat ik mezelf 'opgeofferd' had, want ik werd best wel goed opgenomen in de groep :) Anne-Marie uit Australië, Sofia uit Italië, Lisa en Melina uit Duitsland, en verrassing: Janneke uit Nederland! Het hostel was echt prima. Schoon, goed bed, prima waskamer, prima douches. Inmiddels was het 20 uur ofzo, en had iedereen wel honger. We besloten naar McDonaghs te gaan, wat achteraf de beste Fish and Chips bar van Galway bleek te zijn. Ik had natuurlijk geen fish, maar onion rings, ook erg lekker. Wel extreem vet allemaal. 

Schijnbaar is het iets Nederlands om een toetje na het eten te eten, want de Ierse jongen aan wie we het vroegen, kon geen typisch Iers toetje noemen. Dus haalden we maar een McFlurry #guilty

Inmiddels was de kroegentocht al begonnen en begaven we ons naar Skeff. Daar stond een band live muziek te spelen, hartstikke leuk! Zeker toen ze op een gegeven moment Galway Girl begonnen te spelen. :D 

Daarna gingen we naar Carbon (toch een beetje scheikunde :p). Daar kregen we een gratis drankje en ontmoette ik Emma uit Amerika met een geweldige kledingstijl, Jonas uit Duitsland en oh shit ik ben haar naam vergeten xd uit Nederland! De muziek was hier alleen niet zo leuk als in Skeff, dus besloten we na nog geen 15 minuten dat we teruggingen naar het hostel. 

Zaterdag 15 september

De volgende dag vertrok de bus om 8:45 om naar de Aran Islands te gaan! Om precies te zijn naar Inis Oirr (Inisheer) wat Gaeilge is voor oostelijk eiland. Door het accent dacht ik iedere keer dat ze Iron Islands zeiden in plaats van Aran, en ergens vond ik dat wel cool. 

Op de boot naar het eiland werd ik misselijk en het duurde even voordat de misselijkheid verdwenen was toen we op het eiland aangekomen waren, maar dat zorgde er niet voor dat het minder mooi was. We kregen een tour van Paul, een van de buschauffeurs.

Dit was een van de eerste beelden van Inisheer. Kinderen van een jaar of 10 die hurling spelen, een ruige, Ierse sport. 

Dit soort muren zie je overal in het westen van Ierland.

En vraag me niet waarom, maar ze gaan dwars over bergen heen. 

 

Het uitzicht over de best wel blauwe Atlantische Oceaan. 

Dit is een kerk die ooit door de wind is ingegraven in zand en pas kort geleden tijdens een storm ontdekt werd. 

Ik weet niet meer precies wat dit ook al weer was, anders dan dat het een gelovig kruis is, met het teken van de zonnegod eromheen. Ik kan me nog wel herinneren dat Paul vertelde dat in een ver verleden London en Lyon naar deze zonnegod vernoemd zijn. 

Deze vond ik opeens tussen de stenen in de kerk. 

Nog een iets hoger uitzicht. 

Dat gebouw naast de toren was vroeger de school, boven op de berg die de windkant van het eiland van het dorp scheidt. Dit omdat de leider van het eiland niet van kinderen hield en de school dus zo ver mogelijk uit zijn buurt wilde hebben xd.

Echt overal van die muurtjes dus. 

We hadden best heel lang de tijd op Inisheer, dus belandden we op een gegeven moment op het strand. Staan we gewoon te praten, denk ik opeens: huh een haai? Was het een dolfijn! En echt heel dichtbij. Op de foto lijkt het niet zo dichtbij, maar ik denk dat het nog geen 10 meter was. En toen we naar de boot liepen, leek hij ons te volgen en kon je hem (of haar) vanaf de pier rond zien zwemmen. Echt geweldig. 

Daarna gingen we weer terug naar Galway en was het tijd voor ons avondmaal. We hadden gehoord van een hele goede pizzatent, dus besloten we daarheen te gaan. Er stond helemaal een rij om binnen te komen, dus moest het wel goed zijn. En dat was het zeker. Ik heb voor het eerst van mijn leven een vegan pizza gegeten! En het was lekker! Ik had alleen zo weinig gegeten die dag, dat ik er niet echt van kon genieten, omdat ik te veel honger had. #sadlife

De vegan pizza!

Daarna wilden we weer uit, en eigenlijk weer zo'n leuk live bandje vinden. Uiteindelijk belandden we in een beetje een buitenwijk (voor zover dat kan in het ieniemienie Galway).

Lisa wilde om 12 uur wel weer naar bed, want ze heeft last van een amandelontsteking. (Wat een liefde voor google translate, anders had ik nooit begrepen wat ze bedoelde xd. Het valt nu pas op hoe veel woorden je gewoon niet weet in het Engels. Ik had vandaag ook weer zoiets (18 september al weer :p) : wat is een knijper in vredesnaam in het engels? En nu ik het gegoogled heb, is dat volgens mij niet het woord dat ze gebruikte xd) En ik wilde Galway ook nog wel in het daglicht zien, dus besloot ik om mee te gaan en mijn wekker te zetten. 

Zondag 16 september.

Mijn lichaam heeft de nare (of misschien ook wel handige) gewoonte ontwikkeld om om 7 uur wakker te worden. Ik had mijn wekker pas voor 7.30 gezet, maar toen ik om kwart over 7 nog steeds klaar wakker was, besloot ik er maar gewoon uit te gaan. In het donker pakte ik zachtjes mijn tas en vertrok ik om Galway eens bij daglicht te bekijken. (Oh en ik had nu alle ruimte bij het ontbijt! Zo veel beter dan met 108 man tegelijk ontbijten xd) Achteraf was het het misschien niet helemaal waard geweest, want schijnbaar hadden we tijdens onze nachtelijke wandeling het meeste al gezien. Het enige wat ik nog extra zag was de rivier en de Spanish Arch, die echt totaal niet indrukwekkend zijn.

Ha, de fangirl kwam wel een beetje in mij naar boven :p Heb trouwens geen idee wat ze precies verkopen hier. 

Nu ik het daar toch over heb, wil ik het even over Amerikanen hebben. Ik hoop dat niemand zich hier beledigd door voelt, maar in mijn ogen zijn Amerikanen heel erg kleindenkend, of iets wat daar op lijkt, ik kan even niet op het woord komen, maar laat ik het uitleggen: Misschien komt het doordat Amerika zo groot is, maar de meeste mensen zijn nog nooit buiten hun eigen staat geweest. Als ze dus dingen zien die voor mij heel normaal zijn, worden ze bijna helemaal wild. (nee dat is overdreven, maar je begrijpt wat ik bedoel) We zagen ergens een reiger en iedereen was er foto's van aan het maken alsof het een beroemdheid was. Misschien ben ik erg bereisd en moet er veel gebeuren wil ik echt ergens van onder de indruk zijn, maar ik begon me er meer en meer aan te irriteren. En ik kan er ook met mijn hoofd niet bij dat ze echt maar 1 taal spreken. (Dat geldt trouwens voor de Australiërs en Nieuw Zeelanders ook)

Maar, genoeg gezeur, even terug naar de reis. Om 9.45 vertrok de bus naar Connemara, een natuurgebied ten noordwesten van Galway. En wat was dat mooi. Maar op een gegeven moment heb je de groene velden, muurtjes, bergen en schapen wel gezien. 

We reden langs de berg van de Leprechauns! Die, volgens de legende, opent als het einde van de regenboog precies op de berg valt, en dan komen er bakken met goud tevoorschijn. Als je goed kijkt, zie je een gezicht in de berg. Dat is de koning van de Leprechauns en het bewijs dat ze bestaan. 

Dit is een bepaald soort grond waarvan ik de naam vergeten ben, waar turf vandaan gehaald wordt. Het lijkt ergens een beetje op de Noordpool (volgens de buschauffeur), want waar je ook staat, er bevind zich altijd water onder de grond onder je voeten. Dat kon je voelen als je liep, want je bouncte echt een beetje. 

Even mijn fotografieskills delen :p

Midden in Connemara is Kylemore Abbey, een soort kasteel gebouwd door een stelletje dat echt extreem verwend was. De vrouw was ooit op vakantie in Connemara en wilde er wel wonen, dus bouwde de man het kasteel. Toen ze er in de winter achter kwam dat de bloemen die er in de zomer zijn, in de winter niet bloeien, wilde ze een kas met bloemen, dus bouwde de man die voor haar. Toen ze overleed, wilde de man een juiste plek om haar te begraven, dus bouwde hij een mini kerk. (why?) Toen de man uiteindelijk ook overleed werd het op een gegeven moment het huis van nonnen, en later een All Girls school (je zal maar naar school gaan in de middle of nowhere, en dan echt letterlijk, want er is in de wijde omtrek niets te vinden) Maar goed, het is leuk voor ons om te bekijken!  

Zo van ver af is het net een sprookjeskasteel, maar van dichtbij lijkt het net legoland. Het is té goed onderhouden en ik wist niet dat dat een ding was, maar schijnbaar wel xd. 

Ik had het niet verwacht, maar de tuin was het mooiste van het hele kasteel. 

Dit is een fjord in Ierland! Ik wist niet eens dat ze fjorden hadden in Ierland.

 Ik denk dat dat het wel was. Na Kylemore Abbey zijn we nog gestopt in een plaatsje waarvan ik de naam niet weet, maar waar schijnbaar de film 'The Quiet Man' is opgenomen. Voel je niet schuldig als je er nog nooit van gehoord hebt, want dat had ik ook niet. Na het dorpje zijn we in een ruk naar UCD teruggereden en heb ik vooral veel muziek geluisterd, gelezen en uit het raam gestaard.

Doeiiii

PS. ik weet nog steeds niet hoe je doei zegt in Gaeilge xd Ik weet nu wel hoe je vraagt hoe het gaat, maar het antwoord laat nog op zich wachten xd Conas atá tú?