Exams en Birmingham

Dia dhuit!

Zondag 9 december
Vandaag moest ik er toch echt aan geloven. Woensdag zou ik mijn twee tentamens hebben, dus moest ik echt gaan beginnen met leren.
Voor Nazi Germany moest ik echt ontzettend veel lezen tijdens het semester, en natuurlijk hield ik dat niet bij :p Als je na de eerste week al achter loopt, kan je net zo goed helemaal niets meer lezen.
Maar goed, aangezien er vaak te veel onnodige informatie in de artikelen staat, omdat ze echt toegespitst zijn op 1 onderwerp, besloot ik het boek te gaan lezen dat vaak genoemd werd: The Third Reich at War door Richard J. Evans. Dit is het derde boek in een serie over Nazi Germany, en ik besloot om die te lezen, omdat ik eigenlijk bar weinig over de oorlog zelf wist. De volgorde van alle aanvallen enzo.
Maar goed, dat boek begon ik dus te lezen en iedere keer als ik er echt helemaal klaar mee was om de verschrikkelijke dingen te lezen, maakte ik een oud tentamen van Irish for Beginners.

Maandag 10 december
Zo ging het eigenlijk vandaag ook.

Dinsdag 11 december
En vandaag ook.

Er was een christmas movie screening op de campus en daar ging ik samen met een groepje heen. Eerst zouden ze Home Alone laten zien, maar dat werkte niet helemaal, dus werd t Love Actually. Ik dacht dat ik die film wel eens gezien had, maar schijnbaar niet. Het is wel echt een vage film :p

Woensdag 12 december
Vandaag was het zo ver. Eerst om 9 uur het Nazi Germany tentamen. Het tentamen bestond eigenlijk uit het schrijven van 2 essays. Je moest kiezen uit een vraag of 6 en die dan beantwoorden door al je kennis op papier te zetten. Mijn eerste essay ging over het normale leven in Nazi Germany en dat dat eigenlijk verdween omdat de Nazi's alles onder controle hadden. Ik noemde de verdwijning van vrouwenemancipatie, Hitler jugend, bombardementen, deportaties, sterilisatie, kristallnacht, Nurmberg laws en propaganda. Het tweede essay ging over waarom operatie Barbarossa faalde (de aanval op Rusland) --> kou, sneeuw, Rusland beschikt over een bijna oneindige hoeveelheid mannen en wapens vergeleken met Duitsland.
Ik denk dat het wel okay ging, maar een heel goed cijfer zal het waarschijnlijk niet worden :p

Tussendoor ging ik even een warme chocolademelk drinken in Dun Laoghaire, en daarna even eten en op naar Irish for Beginners om 18 uur. Het tentamen bestond uit een stuk tekst dat je naar het Iers moest vertalen, dan een stukje tekst in het Iers waarover je Ierse vragen moet beantwoorden in het Iers en dan een gesprek tussen twee mensen, ook in het Iers.
Het was echt een gemeen tentamen. In de voorgaande jaren werd eigenlijk altijd hetzelfde gevraagd, maar nu moesten we opeens alle kamers van het huis ook kunnen benoemen én weten wat een boer en verpleegster is in het Iers. Dat wist ik dus niet en heb ik maar gewoon open gelaten. Gelukkig ging de rest verder wel goed :D Ik zal niet heel erg afgerekend worden op de paar woorden die ik niet wist denk ik.

Schijnbaar waren de tentamens waar vroeger een racebaan was, want er waren stallen en een grasveld in de vorm van een racebaan. 

Dit is hoe de zaal eruitziet. Er is plek voor ongeveer 2000 mensen.

En toen was het toch echt klaar. De rest van de mensen hadden allemaal nog tentamens en moesten leren, dus was ik best alleen :p

Donderdag 13 december
Vandaag had ik gelukkig iemand gestrikt, Marie-Adélie, want die had überhaupt geen tentamens! Ik was van plan om naar de National Gallery te gaan, want die is gratis en je kan niet 4 maanden in Dublin zijn en dan niet bij alle gratis musea naar binnen gaan. (Dat zijn er namelijk echt nog best veel :p)
Marie-Adélie dacht alleen dat ik een ander museum bedoelde, dus kon ze het eerst al niet vinden en toen ze het gevonden had, zag ze dat ze er al 2 keer binnen was geweest :p Dus toen ging ik zelf maar even op onderzoek uit. Er hangen best mooie schilderijen, maar het gaafste vond ik wel de moderne zaal, waarin schilderijen hingen van moderne dingen zoals twee oudere mensen met een laptop aan tafel, of een schilderij van Graham Norton (die dus schijnbaar ook uit Ierland komt xd)

Kijk dan hoe gaaf

Echt net te laat, vlak voor deze groep binnen kwam, was ik helemaal alleen in de zaal :(

Er zijn echt best veel mensen die uit Ierland komen, zonder dat ik dat wist. Hier komt even een lijst, want dat vind ik leuk :p
- Niall Horan (okay dat wist ik wel :p)
- The Script (als je het weet en dan hun liedjes gaat luisteren, hoor je ook wel bekende dingen :p)
- Kodaline
- Picture This
- Evanna Lynch (wist ik ook wel :p) (Dat is dus trouwens Luna Lovegood in Harry Potter)
- Cillian Murphy (dat wist ik ook :p)
- James Joyce
- Oscar Wilde
- Bram Stoker
- William Yeats
- Eoin Colfer
- U2
- Titanic (dat is geen persoon, maar toch ook wel gaaf)

Er zullen er vast nog een hoop meer zijn, maar dit is wat ik nu even kan bedenken :p

Die avond wilde ik naar The George, een pub waar ze een drag queen show hebben. Ik at daarvoor samen met Clara bij Govinda's, een Indiaas vegetarisch resturant. Ik had het al ontzettend koud, want ik was mijn vest thuis vergeten en nu dat de zon onder was, werd het toch wel een flink stuk kouder. In The George was ik dus de weirdo die vroeg of ze thee hadden. En gelukkig hadden ze het! Ik werd wel een beetje raar aangekeken, maar dat boeide me helemaal niets :p
Helaas begon de drag queen show pas om 23 uur en was ik al behoorlijk moe, dus besloot ik om half 11 naar huis te gaan. Heel jammer, maar helaas. Slaap gaat toch echt voor.

Vrijdag 14 december
Vandaag had ik een lekker lui dagje en was 's avonds de laatste Dream Team party, want Manuela zou zaterdag naar huis vertrekken. Ik had, achteraf misschien niet heel handig, een vliegticket geboekt naar Birmingham voor 10.45 op zaterdagochtend en moest dus om 7.30 weg van huis, wilde ik op tijd bij het vliegveld zijn.
Om verstandig te zijn, besloot ik niet te drinken en gewoon op tijd naar huis te gaan. Het was echt grappig om alle mensen, en dan vooral Laurence, Tori en Alex, dronken te zien worden xd. Maar op een gegeven moment was ik echt vooral moe en dan ga ik een beetje geïrriteerd kijken, dus werd honderd keer gevraagd of ik het wel leuk vond. Dan zei ik dat ik gewoon moe was en het best naar mijn zin had. Toen de rest allemaal naar de Pygmalion ging, besloot ik de bus te nemen naar huis en te gaan slapen.

Zaterdag 15 december
Mijn wekker ging dus om 6.45, en om 7.30 was ik onderweg naar de bus. Ik was achteraf echt veel te vroeg op het vliegveld, want ik had meer dan een uur vertraging. Maar dat wist ik van te voren natuurlijk nog niet, dus helaas.
Ik was wel zenuwachtig om te vliegen, want het was behoorlijk mistig en winderig, maar uiteindelijk merkte ik daar (naast de vertraging) helemaal niets van. Ik was wel behoorlijk slecht voorbereid op de vlucht, want m'n luisterboek had schijnbaar echt wifi of internet nodig, en dat moet uit in het vliegtuig, en mijn e-reader was leeg. Dus ik heb in het vliegtuig een uur voor me uit zitten staren xd.
Toen ik op het vliegveld in Birmingham aankwam, moest ik doorlopen, want Fréderique had iets gepland om 14 uur. (Ik ben helemaal 0 keer gecheckt op m'n paspoort, superraar) Ze had me helemaal niets verteld, maar we zouden dus een Peaky Blinders tour doen! Helaas regende het ontzettend en zaten we dus langer binnen naar een verhaaltje te luisteren dan dat we buiten rondliepen. Ze hebben binnen uitgelegd wat we buiten te zien kregen, maar achteraf vraag ik me echt even af wat dat we buiten zagen nou precies met de Peaky Blinders te maken had. Het was meer een tour die vertelde wat er allemaal in de 'echte' Peaky Blinders gebeurde, en wat er dus allemaal veranderd was in de serie. Ik heb de serie eind september of iets dergelijks afgekeken, dus wist ik er eigenlijk niet zo veel meer van, en toen ze begon te strooien met namen voelde ik me een slechte fan, want ik had geen idee waar ze het over had :p
Het enige wat ik nog weet is dat de persoonlijkheid van Tommy Shelby in de serie, eigenlijk de persoonlijkheid van Billy Kimber was, en dat de echte Peaky Blinders voor de Eerste Wereldoorlog waren en niet na de oorlog. En dat de serie dus eigenlijk helemaal niet klopt. (Maar wel ontzettend leuk is :p)

Na de tour was het inmiddels al schemerig en regende het helaas nog steeds. Fréderique en ik liepen naar de Bullring, een winkelcentrum. Daar gingen we gewoon maar een beetje rondlopen en in winkels kijken. Ik weet niet meer of dit nou nu was, of de dag erna, maar we gingen op een gegeven moment van die lange, soort badjas, jassen aanpassen. En dan vooral de allerlelijkste met een vies bontkraagje in je nek. Supergrappig! Het was echt heel lang dat ik iemand mee had shoppen die net als ik van het passen-passen-niets-kopen is.

Kijk nou! Van die vieze balletjes in zo'n klein doosje, maar dan heel veel :o

Inmiddels had ik al behoorlijke honger, want ik had gelunchd met snoepjes, omdat ik geen eten durfde te halen, maar m'n vlucht vertraging had en ik dus geen tijd had om na het landen nog iets te halen. (Wat een zin) We besloten bij Wagamama te eten. Ik had het wel eens gezien, maar nog nooit gegeten. Het is wel echt superlekker! Alleen als je geen verstand hebt van Asiatisch eten (zoals ik) dan kan je uren naar het menu staren en dan eigenlijk nog niet helemaal weten wat je op je bord krijgt xd.

Als je het niet ziet, denk je: wat is dit voor gare foto? Maar dan zie je allemaal tietjes naast elkaar xd. Dit zat dus overal op het raam in wagamama. 

Na het eten gingen we naar New Street Station en naar de HEMA :o Ik hou van de HEMA, echt waar. Ik voelde me meteen helemaal thuis, tussen de chocolade pepernoten, stroopkoeken, gevulde koeken, chocoladeletters en alle spullen die ik door en door ken :D We kochten een pakje stroopkoeken en ik had eindelijk de mogelijkheid om een nieuwe mascara te kopen, want mijn oude begon nu echt wel goed op te raken. Nu hoef ik maar 1 keer langs m'n wimpers te gaan en dan zit er meteen iets op :o

ja echt, chocoladeletters!!

Daarna gingen we met de bus op weg naar Fréderique's huis. Ik was even vergeten dat ze gezegd had dat haar landlady Nederlands was, dus toen ik binnen kwam, stelde ik me in het Engels voor xd. Whoops.
We maakten mijn bed klaar (een campingbed! Het voelde helemaal een beetje als kermis/carnaval) en gingen daarna de eerste aflevering van Peaky Blinders en Rebellion kijken. Supergrappig om dan zelf in Birmingham te lopen, Brummie te horen en dan te horen dat eigenlijk bijna geen enkele acteur in Peaky Blinders echt Brummie spreekt, en er ook echt niets uit de serie te herkennen valt in het echte Birmingham. Dan is Rebellion wel beter, waar echte Ierse acteurs in spelen, en je ook op dezelfde plekken kan lopen als de acteurs uit de serie.
Het verschil tussen Brummie en Iers Engels is trouwens echt zo ontzettend groot. Ik moest echt even wennen aan het poshe van het Engelse accent. En dan hoorde ik (gisteren) van Clara dat Brummie nieteens als echt posh gezien wordt. Nou, daar ben ik het niet echt mee eens.
En dan nog iets: ik ben dus wel echt een soort pro-Ierland geworden xd Ik was toch wel alles een beetje aan het vergelijken met Ierland en Dublin, en vaak kwam Ierland dan als beter uit de score.

Zondag 16 december
Ohja de bussen! In Birmingham hebben ze dus echt gewoon dezelfde bussen als in Dublin, alleen is het kleurenschema compleet anders. De bussen zijn rood, in plaats van geel met blauw, en de binnenkant kan grijs of lichtblauw zijn. Super raar wel, om dezelfde 'soort' bus in een andere kleur te zien.

Vandaag gingen liepen we over de campus naar de trein. Het is toch wel raar dat ik eigenlijk eenzelfde campus verwachtte als UCD, maar het was echt compleet anders. Alle gebouwen waren van baksteen en in een bepaalde soort stijl gebouwd (ik ben geen architect, dus ik zou niet weten wat voor stijl) We waren op weg naar de kerstmarkt op New Street. Heel veel eten, brätwurst, crèpes, gluhwein, bier. Wel leuk om even overheen te lopen, maar niet geweldig interessant :p Daarna gingen we naar Birmingham Museum and Art Gallery. Daar bekeken we heel veel mooie schilderijen en dingen uit Egypte en het oude Griekenland. Ik was blij dat Fréderique zich inhield en op een eigenlijk redelijk hoog tempo door het museum liep :p Daar ben ik je dankbaar voor ;) (Ze studeert kunstgeschiedenis, dus het tempo had veeeeell lager kunnen liggen)

Daarna gingen we op zoek naar ergens om te eten. Dat was nog best een challenge, want we hadden best honger, maar wilden niet te veel betalen. Uiteindelijk belandden we bij Leon in New Street Station. Daar ging ik maar eens even een lijstje opzoeken van dingen die je echt gezien moet hebben als je in Birmingham bent. Daar stond ook niet veel op, dus besloten we op zoek te gaan naar de kanalen, die ergens zouden moeten zijn.
Na even zoeken en de verkeerde kant op lopen, kwamen we aan bij de kanalen en hier was dan ook eindelijk een beetje het Peaky Blinders gevoel. Ik heb natuurlijk niet alles gezien van de stad, maar ik denk dat de kanalen mijn favoriete plek is.

Op een cute brug 

Een boot, waar mensen op wonen, die toevallig Frederick heet! 

Prachtig

We kunnen ook leuk op de foto staan hoor 

Lijkt Amsterdam wel! :D

Inmiddels was het al weer donker (ja, wat wil je anders als de zon al om 16 uur onder gaat?) en besloten we de restjes eten in Fréderique's huis op te eten. Dat was een heel goed idee, en het was nog lekker ook!
Toen heb ik heerlijk toe zitten kijken hoe Fréderique aan het struggelen was al haar kleding en spullen in een koffer te krijgen. Ik had nog een paar tips en uiteindelijk paste het precies!

Maandag 17 december
Vandaag kwamen Emily en Eline, twee vriendinnen van Fréderique, aan op het vliegveld en gingen we hun even ophalen. Fréderique had me al voorbereid op het feit dat ze niet zo heel avontuurlijke vriendinnen had (schijnbaar ben ik avontuurlijk?) en daar kwam ik al snel achter. Ik had überhaupt geen ponden gepint, want ik dacht: ik kan overal wel pinnen en anders heb ik Fréderique (shame). Maar Emily en Eline gingen meteen op het vliegveld geld pinnen. Wel knap dat ze daar overnadachten eigenlijk.

We kochten pasties, iets schijnbaar echt Engels, op het station en gingen toen met de bus op weg naar Fréderique's huis om hun spullen te droppen. Dat duurde allemaal nog even, maar goed. Daarna gingen we naar de campus van de University of Birmingham en kregen we een rondleiding in het Arts gebouw. Het lijkt aan de ene kant wel op UCD, en aan de andere kant ook weer helemaal niet. Er was zelfs een museum in het gebouw, waar Emily en Eline ietsjes langer over deden dan Fréderique en ik (hoedan). Daarna gingen we naar Winterbourne House and Gardens, waar ik eigenlijk zelf niet per se naar binnen hoefde, maar de rest wilde het wel, en toen betaalde Fréderique voor mij (echt superlief! (Ik geloof nog steeds niet dat we maar 45 euro uitgegeven hebben die dagen hoor :p)) Maar goed. Ik vond het allemaal wel gescheten en liep dus op een best hoog tempo door het huis. Het was gewoon niet mijn interesse, en misschien was het ook wel een beetje een soort protest, al zou ik niet weten waarvoor.. Slecht wel.
Maar goed. Toen waren Fréderique en ik dus al weer klaar en gingen we maar een taartje en Fréderique's eerste scone (!) eten en thee drinken. Eline en Emily waren niet veel later klaar in het huis en toen zaten we dus gezellig met z'n vieren thee te drinken.

Daarna gingen we de tuinen in. Ik dacht dat het weer een soort botanische tuinen zouden worden, maar dat viel best mee. Het was mooi. Een soort elfachtig/perfect voor verstoppertje/net als oma's tuin.

Nadat iedereen heerlijk modderige voeten had, liepen we weer terug naar huis. Daar begon de discusise over of ze nou wel of niet het centrum in zouden gaan om te gaan eten. Er was nog een beetje eten over, dus wilde Fréderique dat eigenlijk opmaken, maar Emily en Eline wilden eigenlijk het centrum wel in. Ik bemoeide me niet met de discussie, want ik moest om half 6 op weg naar het vliegveld. Ik hielp Fréderique (jeetje wat een naam, als je hem zo vaak moet typen xd) met het sjouwen van de twee dozen die ze op moest sturen naar het postkantoor op de campus. (Ik had de volgende dag spierpijn :p) Nadat de dozen afgeleverd waren, ging ik op weg naar het station en was dit het moment dat ik in mijn eentje in de trein zou stappen. Ik vond het namelijk niet nodig dat Fréderique helemaal heen en weer naar het vliegveld zou moeten reizen, terwijl Eline en Emily ook bij haar waren. Zowaar kon ik op New Street Station in 1 keer de goede trein naar het vliegveld vinden, maar ik vond het wel een beetje eng, omdat de trein in de richting van London Euston ging. Wat als ik de stop zou missen en helemaal in London zou belandden? Ik maakte mezelf alleen maar zenuwachtiger, maar goed. Ik belandde heelhuids en prima op tijd op het vliegveld, waar ik, zoals altijd, vlak voor de douane mijn flesje achterover moest slaan, omdat ik vergeten was dat er nog water in zat. En vervolgens moet je na de douane dan zo nodig plassen xd.
Ik at een heerlijke hamburger bij de Burger King en ging toen naar Gate 1 (superkoel). Natuurlijk had mijn vlucht een klein beetje vertraging, maar goed, wat doe je eraan :p Ik voelde me heel raar toen ik overal weer Iers Engels om me heen hoorde. Het voelde als thuiskomen.

En kijk wat ik zag in de kerstboom in Birmingham :D

De landing ging niet helemaal soepel en ik werd behoorlijk misselijk, maar gelukkig hoefde ik niet over te geven. Toen ik uit het vliegtuig stapte en de bordjes half in het Iers, half in het Engels zag, had ik echt het gevoel thuis te komen, en dat voelde ergens als een verraad naar Nederland. Maar Nederland zal altijd mijn thuis zijn, want ik kan niet zonder de Hema en de broodjes pindakaas of hagelslag.

Dinsdag 18 december
Vandaag was het dan eindelijk zo ver. Ik had een kaartje voor Les Misérables de musical! Dus om een uur of 18 ging ik op weg naar Bord Gáis Energy Theatre. Het is echt een mooi theater met uitzicht over het begin van het Grand Canal. Volgens mij is het ook super dichtbij Grand Canal Dock :)
Het was heel raar om daar dan alleen rond te lopen en ik wist ook niet precies waar ik naartoe moest, dus besloot ik het te vragen. Kwam ik gewoon een bekende tegen! Of nouja, ik weet niet hoe 'ie heet, maar hij zat samen met mij in de Nazi Germany seminar. En schijnbaar werkt hij bij het theater, dus ik even gevraagd waar ik heen moest. Het voelde toch wel gaaf om gewoon een random iemand tegen te komen die je half kent xd.

Dit is het theater

Dit is niet de cast die ik gezien heb, maar zo spectaculair zag het er wel uit :D Ik zat alleen wat hoger xd

En toen begon de musical. Supergaaf. Ik kende de liedjes allemaal, al was soms de tekst ietsjes anders. Je mocht geen foto's maken, dus dat heb ik ook niet gedaan :) Op het einde moest ik zelfs huilen, al kwam dat misschien ook door de vrouw die naast me zat te snotteren. Toen iedereen boog aan het einde, voelde het ook als het einde van mijn semester abroad. Zucht. Ik wil heel graag weer naar huis, maar het is ook allemaal veel te snel gegaan, want ik wil nog geen afscheid nemen van Ierland en de mensen hier.

Deze was langer dan gepland, dus als je helemaal tot hier gelezen heb, petje af!
Ik denk dat er hierna nog maar 2 posts komen :'(
Slán!