Dia Dhuit!
Ergens tussen donderdag 11 oktober en zondag ben ik naar A Star is Born geweest. Is wel een leuke film, maar ik denk dat mijn heimwee mijn emoties onderdrukte. Het moment dat ik normaal zou huilen, vond ik nu niet half zo zielig. Ik vond denk ik mezelf zieliger :p
Ik had nog meerdere momenten waarin ik random in huilen uitbarstte, maar dan hielp ik mezelf eroverheen, want ik zou bijna naar huis gaan, dus nog heel even volhouden!
Zondag 14 oktober
Ik heb de afgelopen week mezelf echt door het leven hier moeten slepen. Iedere keer als ik niets te doen had, of m'n assignments niet lukten, voelde ik de tranen opkomen. En iedere keer probeerde ik mezelf gerust te stellen dat ik bijna naar huis zou gaan.
Mijn heimwee werkte niet mee aan mijn schoolwerk, en ook niet aan mijn portemonnee. Ik had zo geen zin om te koken, dat ik alleen maandag (pre-breakdown) gekookt heb. Oh en vanavond weer, omdat ik de courgettes in de koelkast toch een keer op moest eten.
Ik had de hele week excuses om mezelf maar bezig te kunnen houden, en daardoor kwam mijn schoolwerk een beetje op een laag pitje te staan. Natuurlijk is je mental health veel belangrijker, maar het voelt gewoon niet helemaal alsof ik mezelf ben.
Al gaat het nu eigenlijk wel echt heel goed! Ik kan gewoon praten over dat ik naar huis ga, ik kan weer bijna niets doen zonder dat ik in huilen uitbarst. En ergens komt dat waarschijnlijk doordat ik over twee dagen weer naar huis ga, maar misschien heb ik mezelf er wel gewoon overheen gezet en is het feit dat ik naar huis ga gewoon slap. Al kan ik niet wachten. Dus ik ga lekker wel :p Even alles bijwerken, rustig aan doen, hopelijk niet nog steeds elke ochtend om 7 uur (dan waarschijnlijk 8 uur) wakker worden en even lekker paardrijden en zwemmen ^.^
Dinsdag 16 oktober
HA okay dit is raar. Ik wilde zo graag naar huis, maar nu ik erachter kom dat ik echt morgen naar huis ga, wil ik eigenlijk helemaal niet. Ik ga hier zo veel missen.. En dan bedoel ik geen colleges, al ga ik die natuurlijk ook missen, maar vooral de mensen en al de leuke dingen die zij gaan doen.
Maar ik ga lekker wel naar huis, want ik kan ook niet wachten.
Woensdag 17 oktober
En daarom ben ik om 11 uur al op het vliegveld als ik pas om 15 uur vlieg xd
Ik kon nog niet eens inchecken, dus maar verder gegaan aan m'n huiswerk. In het vliegtuig zat ik aan het gangpad, dus besloot ik nog niet te gaan zitten totdat iedereen die er nog langs moest ook zat. Was er een man die een beetje moeilijk keek, dus ik vroeg 'Are you sitting here?' En hij antwoorde met 'Ja, alsjeblieft' ! Ik kon wel juichen en vanbinnen deed ik dat ook. NEDERLANDS. De rest van de vlucht hoorde ik ook steeds meer Nederlands en werd ik steeds vrolijker. Op Schiphol aangekomen deden m'n nieuwe schoenen die ik wilde inlopen in Nederland al weer zeer, en besloot ik dus maar op sokken verder te gaan. Toen nog even wachten op m'n koffer en toen was ik weer bij mijn ouders. Ik had eerst niet eens door dat zij er stonden, want ik dacht dat ik bij een andere uitgang eruit zou komen. Maar wat voelde dat goed. Gewoon Nederlands praten, de Hema, overal gele nummerborden. Ik was echt te gelukkig.
Het is hierna allemaal een klein beetje een waas, maar ik heb paardgereden (wel twee keer!), twee keer gezwommen, geschaatst, rondgekeken in Hoorn, heel even een blik geworpen op Amsterdam, 1 halte met de Noors-Zuidlijn gereden en ik ben naar de ACD borrel geweest.
Zaterdag 27 oktober
En nu zit ik weer op Schiphol en heb ik eindelijk de rust gevonden mijn blog bij te werken. Ik denk dat dit echt gewoon mijn uitlaatklep is als ik in Dublin ben, dus ik ga er zeker nog niet mee stoppen (al ben ik nu nog niet in Dublin, maar wel onderweg xd)
Ik zou om 22:05 vliegen, maar mijn vlucht heeft vertraging, dus vlieg ik pas 22:50, als het niet nog later wordt.
Ik had zoo geen zin om weer afscheid te moeten nemen van alles.. Ik weet nu zeker dat ik dit voorlopig niet meer doe..
Papa zei al: Je wilt niet terug naar de plek waar je je zo kut voelde, maar je gaat nu met een andere instelling en je kent daar alles al, dus het komt goed.
Ha, zit ik weer te janken.. Ik wil gewoon echt niet. En ik hoop dat het niet zo is, maar ik kan nu echt even geen goede reden bedenken waarom ik niet terug wil, maar ik denk dat ik mijn landlady (de vrouw van het gezin waar ik woon) gewoon echt niet leuk vind. Ze bemoeit zich met dingen die ik totaal niet logisch vind, maar ik zal me toch aan haar regels moeten houden, dus veel keus heb ik niet. Ik moet dus gewoon mijn kleding maar gewoon buiten ophangen, ook al droogt het nooit, 's nachts wassen, mijn kamer licht uitdoen ook al ben ik na 5 minuten weer terug in mijn kamer en gewoon maar leren leven met het feit dat er niet altijd warm water is. Ik zit nu te denken dat dit eigenlijk een soort herhaling is van mijn rijlessen.. Fijn. (Wat een vergelijking eigenlijk, maar goed, het voelt wel zo xd)
Ik denk trouwens wel echt dat zij het is, want ik weet dat ze nu een weekendje weg is en daar ben ik superblij mee. Hopelijk is de wasmachine leeg en kan ik mijn vuile was van 10 dagen terug eindelijk wassen. (En hopelijk stinkt het dan niet al te veel xd)
Iedereen is nu aan het lopen, dus ik denk dat ik ook maar ga kijken of mijn vliegtuig er is..
Slán! Tot over minder dan 2 maanden ^.^
Ergens tussen donderdag 11 oktober en zondag ben ik naar A Star is Born geweest. Is wel een leuke film, maar ik denk dat mijn heimwee mijn emoties onderdrukte. Het moment dat ik normaal zou huilen, vond ik nu niet half zo zielig. Ik vond denk ik mezelf zieliger :p
Ik had nog meerdere momenten waarin ik random in huilen uitbarstte, maar dan hielp ik mezelf eroverheen, want ik zou bijna naar huis gaan, dus nog heel even volhouden!
Zondag 14 oktober
Ik heb de afgelopen week mezelf echt door het leven hier moeten slepen. Iedere keer als ik niets te doen had, of m'n assignments niet lukten, voelde ik de tranen opkomen. En iedere keer probeerde ik mezelf gerust te stellen dat ik bijna naar huis zou gaan.
Mijn heimwee werkte niet mee aan mijn schoolwerk, en ook niet aan mijn portemonnee. Ik had zo geen zin om te koken, dat ik alleen maandag (pre-breakdown) gekookt heb. Oh en vanavond weer, omdat ik de courgettes in de koelkast toch een keer op moest eten.
Ik had de hele week excuses om mezelf maar bezig te kunnen houden, en daardoor kwam mijn schoolwerk een beetje op een laag pitje te staan. Natuurlijk is je mental health veel belangrijker, maar het voelt gewoon niet helemaal alsof ik mezelf ben.
Al gaat het nu eigenlijk wel echt heel goed! Ik kan gewoon praten over dat ik naar huis ga, ik kan weer bijna niets doen zonder dat ik in huilen uitbarst. En ergens komt dat waarschijnlijk doordat ik over twee dagen weer naar huis ga, maar misschien heb ik mezelf er wel gewoon overheen gezet en is het feit dat ik naar huis ga gewoon slap. Al kan ik niet wachten. Dus ik ga lekker wel :p Even alles bijwerken, rustig aan doen, hopelijk niet nog steeds elke ochtend om 7 uur (dan waarschijnlijk 8 uur) wakker worden en even lekker paardrijden en zwemmen ^.^
Dinsdag 16 oktober
HA okay dit is raar. Ik wilde zo graag naar huis, maar nu ik erachter kom dat ik echt morgen naar huis ga, wil ik eigenlijk helemaal niet. Ik ga hier zo veel missen.. En dan bedoel ik geen colleges, al ga ik die natuurlijk ook missen, maar vooral de mensen en al de leuke dingen die zij gaan doen.
Maar ik ga lekker wel naar huis, want ik kan ook niet wachten.
Woensdag 17 oktober
En daarom ben ik om 11 uur al op het vliegveld als ik pas om 15 uur vlieg xd
Ik kon nog niet eens inchecken, dus maar verder gegaan aan m'n huiswerk. In het vliegtuig zat ik aan het gangpad, dus besloot ik nog niet te gaan zitten totdat iedereen die er nog langs moest ook zat. Was er een man die een beetje moeilijk keek, dus ik vroeg 'Are you sitting here?' En hij antwoorde met 'Ja, alsjeblieft' ! Ik kon wel juichen en vanbinnen deed ik dat ook. NEDERLANDS. De rest van de vlucht hoorde ik ook steeds meer Nederlands en werd ik steeds vrolijker. Op Schiphol aangekomen deden m'n nieuwe schoenen die ik wilde inlopen in Nederland al weer zeer, en besloot ik dus maar op sokken verder te gaan. Toen nog even wachten op m'n koffer en toen was ik weer bij mijn ouders. Ik had eerst niet eens door dat zij er stonden, want ik dacht dat ik bij een andere uitgang eruit zou komen. Maar wat voelde dat goed. Gewoon Nederlands praten, de Hema, overal gele nummerborden. Ik was echt te gelukkig.
Het is hierna allemaal een klein beetje een waas, maar ik heb paardgereden (wel twee keer!), twee keer gezwommen, geschaatst, rondgekeken in Hoorn, heel even een blik geworpen op Amsterdam, 1 halte met de Noors-Zuidlijn gereden en ik ben naar de ACD borrel geweest.
 |
| Toerist in eigen land? Op nog geen 5 minuten van je huis? Ja tuurlijk. |
 |
| Nederland is gewoon zo mooi <3 |
 |
| WARME CHOCOMELK MET SLAGROOM EN EEN GEVULDE KOEK |
 |
| Hoorn <3 |
Zaterdag 27 oktober
En nu zit ik weer op Schiphol en heb ik eindelijk de rust gevonden mijn blog bij te werken. Ik denk dat dit echt gewoon mijn uitlaatklep is als ik in Dublin ben, dus ik ga er zeker nog niet mee stoppen (al ben ik nu nog niet in Dublin, maar wel onderweg xd)
Ik zou om 22:05 vliegen, maar mijn vlucht heeft vertraging, dus vlieg ik pas 22:50, als het niet nog later wordt.
Ik had zoo geen zin om weer afscheid te moeten nemen van alles.. Ik weet nu zeker dat ik dit voorlopig niet meer doe..
Papa zei al: Je wilt niet terug naar de plek waar je je zo kut voelde, maar je gaat nu met een andere instelling en je kent daar alles al, dus het komt goed.
Ha, zit ik weer te janken.. Ik wil gewoon echt niet. En ik hoop dat het niet zo is, maar ik kan nu echt even geen goede reden bedenken waarom ik niet terug wil, maar ik denk dat ik mijn landlady (de vrouw van het gezin waar ik woon) gewoon echt niet leuk vind. Ze bemoeit zich met dingen die ik totaal niet logisch vind, maar ik zal me toch aan haar regels moeten houden, dus veel keus heb ik niet. Ik moet dus gewoon mijn kleding maar gewoon buiten ophangen, ook al droogt het nooit, 's nachts wassen, mijn kamer licht uitdoen ook al ben ik na 5 minuten weer terug in mijn kamer en gewoon maar leren leven met het feit dat er niet altijd warm water is. Ik zit nu te denken dat dit eigenlijk een soort herhaling is van mijn rijlessen.. Fijn. (Wat een vergelijking eigenlijk, maar goed, het voelt wel zo xd)
Ik denk trouwens wel echt dat zij het is, want ik weet dat ze nu een weekendje weg is en daar ben ik superblij mee. Hopelijk is de wasmachine leeg en kan ik mijn vuile was van 10 dagen terug eindelijk wassen. (En hopelijk stinkt het dan niet al te veel xd)
Iedereen is nu aan het lopen, dus ik denk dat ik ook maar ga kijken of mijn vliegtuig er is..
Slán! Tot over minder dan 2 maanden ^.^
Reacties
Een reactie posten